Hipoterapia

    Inną formą działalności szpitala na rzecz niepełnosprawnych jest hippoterapia. Jest to rehabilitacja dzieci (głównie z porażeniem mózgowym) poprzez jazdę i ćwiczenia na koniu. Zaistnienie hippoterapii w Janowie Lubelskim wiąże się z istnieniem w Janowie konika biłgorajskiego. W 1986 r. staraniom ówczesnego nadleśniczego nadleśnictwa Janów Lubelski, Zdzisława Szunkego i prof. Edwarda Sasimowskiego z Instytutu Hodowli Konia Akademii Rolniczej w Lublinie sprowadzono tu pierwsze klacze, miał to być ośrodek reakcyjno-badwczy, utrzymujący pulę genów rzadko już występującego konika biłgorajskiego.

W 1989 r. do Janowa dotarł z Warszawy pomysł hipoterapii. Od początku w całe przedsięwzięcie włączył się inż. Krzysztof Bocian - hodowca, instruktor jazdy konnej i główny specjalista Ostoi. Pierwsze podejście okazało się nieudane. Udało się dopiero za drugim razem dzięki pomocy i zaangażowaniu Ordynatora Oddziału Ortopedii i Traumatologii Krzysztofa Kality i kierownika działu rehabilitacji Krystyny Senderek oraz kilku innych życzliwych osób, oraz Rotary International - której janowski klub zawdzięcza wsparcie materialne.

Hipoterapia ruszyła w 1992 r. Dla jej potrzeb przygotowane zostały dwa koniki biłgorajskie. Są to małe konie i liczą około 140 cm wysokości, jednocześnie mają bardzo łagodny temperament, co predysponuje je do hipoterapii. W zajęciach hipoterapii uczestniczyły dzieci z Oddziału Ortopedii w Lublinie, które były dowożone na zajęcia karetkami szpitala w Janowie. W dniach 16-30.VIII.1992 r. pod patronatem Rotary Internacional w Janowie został zorganizowany turnus hipoterapii dla dziesięciorga dzieci wraz z rodzicami z Warszawy. W szpitalu robiona była pełna rehabilitacja dzieci, natomiast w Szklarnii - hipoterapia. Obecnie hipoterapie istnieje w oparciu o stadninę prywatną.

Monika Koguc
("Historia Szpitalnictwa W Janowie Lubelskim Po II Wojnie Światowej W Latach 1945-1998")